به نقل از «تابناک»

چه نوع آدم‌هایی به طالع‌بینی اعتقاد دارند؟

تاریخ انتشار: ۲۵ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۲۱۶۰۷

به گزارش تابناک، طالع‌بینی یک عرف باستانی‌ست که در سال‌های اخیر شهرت فزاینده‌ای یافته است و دلیل آن تا حدی در دسترس بودن نرم‌افزارهای طالع‌بینی گوشی‌های هوشمند است. محققان در یک مطالعه‌ی جدید، رابطه‌ بین ویژگی‌های شخصیتی و اعتقاد به طالع‌بینی را یافته‌اند. از میان تمام ویژگی‌های شخصیتیِ آزموده‌شده، اعتقاد به طالع‌بینی بیش از همه با «خودشیفتگی» رابطه داشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طالع‌بینی که یک رویکرد شبه‌علمی به درکِ شخصیت فردی بر اساسِ حرکت آسمان‌هاست، در چند سال اخیر از محبوبیت روزافزونی برخوردار شده است. نسل جوان علاقه‌ی خاصی به این نرم‌افزارهای طالع‌بینی پیدا کرده است، به ویژه طالع‌بینی‌های مربوط به دوست‌یابی و ازدواج. چرا این عرف باستانی در جامعه‌ امروزی هواداران زیادی پیدا کرده است؟

شاید به این دلیل که نسل جوان از سنت‌های سازمان‌یافته رویگردان شده و جذب رویکرد‌هایی می‌شود که از تعصب‌ کمتری برخوردار بوده و شخصی‌شده باشند مانند طالع‌بینی یا کارت‌های تاروت. علاوه بر این، روی آوردن به طالع‌بینی در مواجهه با عوامل استرس‌زایِ اجتماعی سابقه‌ تاریخی دارد. نخستین ستون‌های روزنامه که به طالع‌بینی اختصاص داده شد به دهه‌ نسبتاً ناخوشایند ۱۹۳۰ بازمی‌گردد که مصادف بود با بحران اقتصادی و سیاسی جهانی که در جنگ جهانی دوم به اوج خود رسید.

دلایلِ موج جدید علاقه به طالع‌بینی مرموزست، اما اخیراً مطالعه‌ای در مجله‌ی Personality and Individual Differences منتشر شد که تصویر روشن‌تری از افراد علاقمند به طالع‌بینی ارائه می‌کند. آنطور که محققان دریافتند، کسانی که فکر می‌کنند شخصیت‌شان در ستاره‌ها نوشته شده اندکی «خودشیفته» هستند.

خودشیفتگی و طالع‌بینی
هدف این مطالعه که محققان دانشگاه لاند در سوئد رهبری آن را بر عهده داشتند یافتن رابطه‌ میان نوع شخصیت و علاقه به طالع‌بینی بود. چنین رابطه‌ای خلاف داده‌های موجود نیست که بر مبنای آن افراد خاصی بیش از دیگران جذب طالع‌بینی می‌شوند. برای مثال، در تحقیقات پیشین، اثبات شد کسانی که به طالع‌بینی ایمان دارند به تئوری توطئه و شمار دیگری از شبه‌علوم هم باور دارند.

در این مطالعه از ۲۶۴ شرکت‌کننده که بیشتر آن‌ها زنان جوان بودند خواسته شد در نظرسنجی درباره‌ میزان اعتقادشان به طالع‌بینی، آزمون مدل پنج عاملی شخصیت، برخی آزمون‌های مربوط به خودشیفتگی و یک ارزیابی کلی هوش شرکت کنند. محققان یک تک‌پرسش را هم اضافه کردند: فکر می‌کنید علم تا چه حد از طالع‌بینی پشتیبانی می‌کند؟

مهمترین یافتۀ این تحقیق این بود که از میان عوامل شخصیتی، خودشیفتگی (Narcissism) قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌ میزانِ باور یک آزمون‌دهنده به طالع‌بینی است. خودشیفتگی به شدت با این ایده مرتبط است که علم از طالع‌بینی پشتیبانی می‌کند. شاید معنایش این باشد که خودشیفته‌ها در برابر حقیقت مقاوم هستند، خصیصه‌ای که شاید برای کسانی که با خودشیفته‌ها تعامل داشتند تعجب‌آور نباشد. یافته‌ دیگر این بود که هوش بالاتر با این باور رابطه‌ منفی دارد. کسانی که تصور می‌کردند علم از طالع‌بینی پشتیبانی می‌کند، به احتمال زیاد به آن باور داشتند.

رابطه‌ بین خودشیفتگی و طالع‌بینی شاید با گرایشِ طالع‌بینی به مثبت‌گرایی ارتباط داشته باشد، خصیصه‌ای که احساسات بیش از حد مثبتی را که فرد خودشیفته نسبت به خودش دارد تقویت می‌کند. با این حال، این مطالعه خالی از ضعف نیست، مثلاً یافته‌های آن را نمی‌توان به عموم مردم نسبت داد، چون جمعیت زنان جوان شرکت‌کننده در این مطالعه بالا بوده است. افزون بر این، سوگیریِ انتخابِ خود، سوگیریِ محبوبیت اجتماعی، سوگیری روش مشترک و اتکاء به خود‌گزارش‌‌دهی شاید مسائلی را به وجود آورد که از اعتبار مطالعه در آینده بکاهد.

این مطالعه به رغم این محدودیت‌ها نگاهی‌ست جالب به افرادی که بیش از همه جذب این روش مهمل و غیرمعقول نگاه به دنیا و جایگاهِ اغراق‌شده‌شان در آن می‌شوند. این مطالعه قطعاً مبنای مطالعات آتی یا در سطح عملی‌تر ابزاری برای توضیح خودشیفتگی فردی است که گمان می‌کند ستاره‌ها به دور او می‌چرخند.

منبع: فرادید

منبع: تابناک

کلیدواژه: مهسا امینی آنفلوانزا موشک هایپرسونیک جام جهانی قطر آلودگی هوا تیم ملی فوتبال ایران طالع بینی خودشیفتگی مهسا امینی آنفلوانزا موشک هایپرسونیک جام جهانی قطر آلودگی هوا تیم ملی فوتبال ایران طالع بینی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۲۱۶۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا با افزایش سن سرعت حرکت ما کم می‌شود؟

هنگامی که سن افزایش می‌یابد، کاهش تدریجی سرعت و چابکی بدن ما غیرعادی نیست. خواه قدم زدن آرام در اطراف محله باشد یا دستیابی به کنترل تلویزیون، حرکات ما با افزایش سن کاهش می‌یابد؛ بنابراین سوال این است که چه چیزی باعث این تغییر می‌شود؟ مطالعه‌ای که توسط مهندسان دانشگاه کلرادو بولدر (CU Boulder) رهبری می‌شود، به این سوال قدیمی پاسخ می‌دهد.

این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.

به نقل از اس‌اف، علا احمد (Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی می‌گوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچه‌ای به روی پیری و پارکینسون می‌گشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.

برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگو‌های این دستیابی‌ها، محققان کشف کردند که به نظر می‌رسد افراد مسن‌تر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر می‌دهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.

دکتر اریک سامرساید (Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچه‌سازی دریافت کرده است، می‌گوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.

این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت می‌کنند، بررسی کرد.

اولین مورد نشان می‌دهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام می‌دهند. مورد دوم پیشنهاد می‌کند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید می‌کنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار می‌رود.

در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکان‌نما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق می‌شدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت می‌کردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روش‌های مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوان‌تر دست‌های خود را سریع‌تر به سمت پاداش حرکت می‌دهند، در حالی که بزرگسالان مسن‌تر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود می‌بخشند.

هنگامی که محققان وزنه‌ای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.

دکتر رابرت کورتر (Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح می‌دهد: به نظر می‌رسد که مغز می‌تواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف می‌کند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم می‌کند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت می‌کنید، واکنش سریع‌تر به گزینه‌ای ارزان‌تر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.

یافته‌ها نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد هزینه‌های تلاش برای رسیدن، عامل تعیین‌کننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمی‌تواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمان‌هایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.

احمد می‌گوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان می‌دهد که هزینه‌های تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسن‌تر را کُند می‌کند.

این تحقیق به طور بالقوه می‌تواند ابزار‌های جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری پارکینسون، ام‌اس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف راز‌های پیری و حرکت ادامه می‌دهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالش‌های ناشی از افزایش سن نزدیک‌تر می‌کند.

منبع: ایسنا

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک